Lieve allemaal,

Ineens besefte ik me van de week dat het al een poosje best wel stil is geweest op deze blog... en ja hoor toen ik de site checkte, kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn laatste verhaal alweer 6 weken schreef. In die periode is er een hele hoop gebeurd, maar ging het ook redelijk zijn gangetje.

Om maar meteen met het 'slechte' nieuws te beginnen: ik had een aantal mindere momenten in de afgelopen weken.
De eerste vrijwel meteen na mijn vorige verhaal. Mijn hostmom was super gefrustreerd, omdat ik het niet voor elkaar had gekregen om het jongetje iets te laten doen wat zij van hem verlangd had en dat alle kinderen nog wakker waren 's avonds toen ze eigenlijk al minstens 1 uur op bed hadden moeten liggen. Ik kreeg het gevoel dat het allemaal mijn schuld was, dat ik de ouders in de steek had gelaten en dat ze een beetje twijfelden of ze wel de juiste keuze had gemaakt om mij als au pair te accepteren . Gelukkig kon ik een week later terug kijken op een goede herkansing met het naar bed brengen en alle kinderen waren het met me eens dat het veel fijner was als het op die manier ging in plaats van met alle problemen. Ik kan dan ook zonder zorgen zeggen dat het me niet meer overkomen is dat de kids niet sliepen wanneer de ouders thuis kwamen of in hun kamer waren wanneer het hun bedtijd was. Ook het laten maken van huiswerk of andere dingen die je van ze verlangd gaat nu meestal goed .
Vervolgens had ik twee weken later 'ruzie' met de moeder, omdat ik me niet echt kon vinden in haar communicatiestijl en de manier waarop ze soms dingen zegt of vraagt. Ze gaf me af en toe het gevoel alsof ik voor haar maar de au pair ben. Gelukkig had ik dat weekend twee dagen afgesproken met een aantal andere au pairs en het voelde goed om er met hen over te praten en het op die manier in perspectief te zien. Ik kwam tot de ontdekking dat we een aantal van de struggles met elkaar delen en dat zij zich soms hetzelfde voelen als ik. Al met al zorgde die gesprekken ervoor dat het wat minder erg was. De weken erna merkte ik dat de moeder ook wel had doorhad dat ze een beetje heftig reageerde. Af en toe was ik nog wel bang dat ze op dezelfde manier door zou gaan, maar ze zegt nu juist veel vaker bedankt of wanneer ze iets waardeert. Het voelt fijn om deze waardering voor je werk nu ook te horen . Nadat we vandaag een gesprekje hebben gehad over wat ze graag nog anders zou zien, is de lucht weer helemaal geklaard.

Denk nu niet gelijk 'Oh Meggie heeft het niet naar haar zin daar', want dat is absoluut niet zo! Ik geniet nog steeds iedere dag van de kids en alle dingen die wel goed gaan. Het kost me 's ochtends steeds minder moeite om de twee oudste op tijd klaar te krijgen. Ik denk nu bijna altijd uit mezelf aan alle verschillende dingen die ze iedere dag nodig hebben. Ik heb ze al wat vaker weggebracht naar of juist opgehaald van school. Ik kan meer variatie aanbrengen in het eten en het lijkt al eeuwen geleden dat de jongste om dipping eggs (zachtgekookt eitje met geroosterd brood in reepjes) vroeg voor avondeten, terwijl ze dat eerst minstens twee keer in de week wilde eten. Tot slot gaat ook het samen huiswerk maken, (samen) lezen en het naar bed brengen vaak goed! Ik heb nu echt door wat werkt voor de drie kinderen.

Liefs!