Lieve allemaal,

De laatste weken zijn echt voorbij gevlogen. Nadat ik mijn vorige blog geschreven heb, had ik nog twee weken te gaan op de paardenranch. In een van de weekenden hadden we nog een wedstrijd, waarbij we inderdaad 2 dagen weg waren. Elk paard dat mee was (we hadden er 5 bij ons) heeft minstens 70 km gelopen dat weekend. Op de zondag heb ik in de stromende regen samen met drie anderen 40 km afgelegd. Hier hebben we 3 uur en 5 minuten over gedaan. Het was erg leuk om het verschil in terrein en snelheid op te merken. Opnieuw werd ik tweede. Helaas voor mij hadden de paarden daarna bijna de hele week rust (idealiter krijgen ze voor iedere 10 km 1 dag rust), maar er was genoeg rondom het huis te doen om mijn tijd toch op te vullen. Daarnaast hadden we ons ook ontfermd over een 1 week oude pup die om de twee uur gevoerd moest worden.

Voor ik het wist was het alweer zaterdag en zat ik de hele dag in de bus terug naar Auckland. Zondagochtend ging mijn wekker om 4.45 om mama op te halen van het vliegveld. Wat denk je... sta ik te wachten, kijk ik net twee tellen naar de andere uitgang, zie ik d'r alsnog niet door de deuren lopen en verrast ze mij . Nadat we een shuttle terug naar het hotel hebben genomen is het wachten op een appje van mijn hostfamily. Zoals ik van ze gewend ben veranderen er last minute nog honderd dingen en hopen ze nog dat het in hun tijdschema kan verlopen. Gelukkig is mama niet te moe en 2 uur later staan we bij ze op de stoep. Nog eens 2 uur later lopen we weer naar buiten. Wat een aantal weken buiten het gezin niet met me doet. Ik was echt verbaasd over hoe chaotisch het allemeaal was, hoe erg de kids elkaar zaten te vervelen en hoe weinig overwicht de ouders hadden. Ik hoop dat ik het beter heb gedaan in de 9 maanden dat ik er was en dat dat niet voor niets is geweest. Wel nog mooi even een gezinsfoto meegenomen. Nadat we bij m'n hostfamily weg waren hadden we ineens nog de hele middag over, dus zijn we naar het centrum van Auckland gegaan waar net de Christmas parade bezig was. Terwijl we aan het wandelen waren hebben we ons verbaasd over hoe weinig kerstgerelateerd het was en constateerde we dat het een beetje op een carnavalsparade lijkt (min alle alcohol). Toen we alle hoogtepunten gezien hadden, via de haven teruggelopen waren naar de hoofdstraat en ergens een lichte maaltijd gegeten hadden, namen we de bus terug naar het hotel. Daar aangekomen moest ik nog naar het gewicht van m'n koffer kijken. Ondanks dat ik mijn grote pakket al terug naar Nederland had gestuurd zat er nog steeds te veel in. Na wat herschikken en spullen uit de koffer halen, bleek dat ik nog steeds boven het gewicht zat (ik had niet het idee dat ik zoveel gehamsterd had in mijn tijd op de paardenranch). Aangezien ik ook wilde gaan slapen (mama was ondertussen natuurlijk al lang in slaap gevallen), besloot ik bij het inchecken voor de vlucht naar Christchurch nog maar 5 kg bij te boeken. Uiteraard kon ik juist nu de slaap niet vatten...

De volgende dag begon het echte avontuur, vier weken rondreizen met mama. Dat avontuur begon al goed, doordat onze vlucht net 10 minuten vertraging had. We misten de eerste shuttle naar het motel waar we de camper op zouden halen en konden een half uur extra wachten. Eenmaal aangekomen werden alle belangrijke dingen getoond en konden we het contract ondertekenen. Tot slot werden een aantal foto's en een video van de camper gemaakt. Daarna konden we vertrekken en de eerste kilometers in de camper waren naar de supermarkt en onze eerste overnachtingsplek.

Nu zou ik natuurlijk van iedere dag een lang verslag kunnen schrijven, maar dat gaat voor nu niet gebeuren. Deze blog wordt dan zo lang dat jullie de interesse allang weer verloren zijn. Daarom zal ik een korte beschrijving geven van de dingen die we al gezien hebben en voor foto's even verwijzen naar (mama's) facebook. Helaas is deze site zo traag met het uploaden van alle foto's dat het volgens mij niet gaat werken op de wifi van de camper.

De route is vooralsnog: Christchurch - Akaroa - Lake Tekapo - Lake Pukaki & Mount Cook - Queenstown - Milford Sound (road) - Manapouri & Doubtful sound - Queenstown & Wanaka

De eerste dag in Christchurch hebben we een hop-on hop-off tram genomen om alle hoogtepunten van de stad te zien. Deze hebben we daarna ook nog gelopen, zodat we her en der foto's konden maken of naar binnen konden. Erg leuk dat de rivier midden door het centrum loopt en het nog steeds een knusse stad is.
De tweede dag zijn we naar het oosten gereden. We zijn langs het water en verschillende kleine plaatsjes naar Akaroa gegaan. Daar hebben we de vuurtoren en het plaatselijke museum bewonderd. Door de bergen terug gereden richting Christchurch.
Dag 3 zijn we met een wandeling naar de Rakaia river begonnen, dit is een van de rivieren die lichtblauw lijkt vanuit de lucht. Daarna zijn we doorgereden naar lake tekapo waar we een wandeling hebben gemaakt langs the church of the good shepherd en het standbeeld van de herdershond. Langs het helderblauwe water (veroorzaakt door rotsmeel) stonden honderden lupineplanten. Dit was onze eerste nacht freedom camping en midden in de nacht hebben we van de talloze sterren kunnen genieten.
Lake Pukaki en Mount Cook waren de bestemmingen voor de 4de dag. Ook dit meer heeft helderblauw water en aan de oevers kun je in de verte mount cook al zien. Eenmaal bij Mount Cook village aangekomen hebben we de Hooker Valley walk gelopen. Via een aantal bruggen staken we woest stromende rivieren over, vingen een glimp op van de Mueller gletsjer en in het Hooker meer lagen nog ijsschotsen.
Queenstown (onze eindbestemming van de 5de dag) is daadwerkelijk een avontuurlijke stad. Op tientallen verschillende plekken kun je activiteiten boeken. Na wat wikken en wegen heb ik besloten om hier de nevis swing te boeken om mijn bungyjump wens te vervullen. De stad zelf stelt niet zoveel voor en deze hebben we dan ook in een wandeling van een paar uur al gezien. 's Avonds hebben we op een DOC (department of conservation) site gestaan. Deze zijn midden in de natuur en deze site lag aan het Wakatipu meer.
Dag 6 stond in het teken van Milford Sound. Op de weg er naar toe veel meren, rivieren, bergen en valleien gezien. Daarnaast zijn we door het regenwoud gereden. Dankzij de regen die we hadden waren er honderden watervallen langs de bergwanden te zien. Ook was op veel plekken de sneeuw nog zichtbaar. Tot slot hebben we een Kea (bergpapagaai) gezien.
De 7de dag hebben we een cruise naar Doubtful Sound geboekt. Gelukkig was het, ondanks de weersvoorspellingen, droog. Wat kan de natuur indrukwekkend zijn! Ik heb genoten van de diverse uitzichten op de boot én de bus. Op de terugweg nog een Weka (bruine loopvogel) gezien en wederom gestopt bij een freedom campsite.
Vandaag (dag 8) stond in het teken van het bungyjump avontuur. Ik was nog even bang dat het afgelast zou worden vanwege het weer, maar gelukkig was dat niet het geval. Het regende een klein beetje, maar eigenlijk viel dat nauwelijks op zodra je aan de afdaling bezig was. Mama besloot on site dat ze toch wel graag met me mee wilde swingen. Een vrije val van 70 meter (vanaf 134 meter hoog) gevolgd door een zwaai van 300 meter.

Ik weet dat mijn beschrijvingen summier zijn, maar merk toch dat het best weer wat ruimte in beslag neemt... Sorry! Wellicht dat ik er nog een schrijf voordat we weer naar huis vliegen. Over 3 weken zitten we weer thuis aan de (kerst)tafel.

Liefs!