Hoi allemaal,

Het eerste verhaal op mijn reismee blog is meteen een samenvatting van de afgelopen vijf maanden, waarin ik na een hele periode van wikken en wegen (wel/geen vrijwilligerswerk, wel/niet met kinderen werken, wel/niet met dieren werken, wel/niet via een organisatie en niet geheel onbelangrijk welk land dan), het bezoeken van vele websites en het lezen van vele programma's en recensies na één voorlichtingsbijeenkomst (ongeveer 2 maanden geleden) besloot dat ik met Travel Active naar Nieuw-Zeeland wilde om daar in eerste instatie als au pair aan de slag te gaan.

Al snel volgde een hele stapel aanmeldingsformulieren die ingevuld, ondertekend en opgestuurd moesten worden. Ondanks dat ik me ingeschreven had, schoof ik het invullen van de formulieren een beetje voor me uit, omdat het dan echt echt zou worden. Daarbij was het ook nog eens vakantie en duurde het even voordat alle referenties en de VOG binnen waren, het filmpje gemaakt, het fotoalbum samengesteld en de brief geschreven was. Ook hier was het steeds de afweging wat ik ging vertellen of wilde laten zien in het filmpje de brief en het fotoalbum. Daarnaast twijfelde ik wie ik moest/kon vragen als referent, zodat alle onderdelen van het formulier aan bod zouden komen. Mijn gevolgde opleidingen (bachelor ALPO en master Orthopedagogiek) zouden namelijk, ondanks alle ervaring die ik daarmee heb opgedaan in het werken met kinderen, niet geheel passend zijn voor alle onderdelen.

Na wat heen en weer gemail met Travel Active, omdat ik de pdf-bestanden niet ingevuld kreeg en ik tussendoor nog honderden vragen had, is het (uiteraard!!) uiteindelijk allemaal goed gekomen en twee weken geleden was het dan zover: Ik had alle bestanden opgestuurd en kreeg een bevestigingsmail van Travel Active met daarin de datum voor de workshop en het interview .

Vandaag had ik het interview en ondanks dat ik me eigenlijk niet kon voorstellen dat het een probleem zou zijn, was ik toch wel een beetje zenuwachtig. Dat onze skype-verbinding niet werkte droeg daar nog eens extra aan bij. Na een paar pogingen, waarbij we elkaar wel konden zien, maar niet horen, zijn we maar overgestapt op een "ouderwets" telefoongesprek. En inderdaad, alles ging goed en mijn Engels is goed genoeg om me te kunnen redden in het buitenland. Laura (diegene met wie ik het interview had) gaf ook steeds aan dat ik antwoorden gaf die ze graag hoorden, dat ik een reëel beeld heb van hoe het kan zijn als au pair in het buitenland. Toch waren er een aantal vragen waar ik niet direct een antwoord op had en wel even over na moest denken. Ook kwam ik niet altijd op het goede woord, maar kon ik wel duidelijk maken wat ik bedoelde. Het was na dat kwartiertje alleen maar Engels zelfs alweer een beetje een omschakeling om Nederlands te praten.

De eerste 'echte' horde is genomen. Nu gaat de organisatie mijn referenten checken, alvorens mijn dossier naar de partnerorganisatie te sturen en op zoek te gaan naar geschikte families.

Voor mijn gevoel wordt het dan ook steeds een beetje waarschijnlijker dat ik ook daadwerkelijk naar Nieuw-Zeeland ga. Ik heb ook heel veel zin in de voorbereidingsworkshop en kan haast niet wachten om de volgende dingen te gaan regelen en met mogelijke host families te skypen. Misschien moet ik dan wel eerst even checken of mijn skype het dan wel doet .

Liefs!