Home sweet home

Lieve allemaal,

Een aantal van jullie zal het misschien al gezien hebben, maar ondertussen zijn mama en ik weer geland op Nederlandse bodem. Dit zal dan ook de laatste blog zijn die ik hier op de website zet. Ik laat je graag nog een keer de foto's zien, maar voor een kleine selectie verwijs ik je weer door naar facebook.

Mijn laatste blog eindigde met de bungyjump in Queenstown. Helaas bleef het de dagen daarna slecht weer waardoor we een deel van onze geplande route niet konden rijden. De weg naar de westkust was door de regenval namelijk afgesloten en aangezien er maar 1 weg in en uit dat gebied is moesten we er helaas van afzien. Gelukkig dat we dit uiteindelijk op tijd besloten hadden, want vrienden van mij hebben ongeveer 1 week vast gezeten rondom Franz Josef. Andere toffe dingen die we op het Zuidereiland nog gedaan hebben is een lange wandeling rondom Kaikoura waar we heel veel zeehonden gezien hebben, een middagje soaken in de hot springs van Maruia en een kayaktocht bij het Abel Tasman national park. In de kerk in Nelson hebben we nog als 'jury' deelgenomen aan een kerstbomen wedstrijd, waarbij we uit zestig kerstbomen een top 3 moesten bepalen.

Nadat we met de veerboot van Picton naar Wellington voeren, begonnen onze 10 dagen op het Noordereiland. Erg leuk om te merken dat ik daar nog veel nieuwe dingen heb gezien en gedaan. Zelfs rondom Rotoroa, waar ik afgelopen jaar al 2x eerder ben geweest, heb ik nog veel nieuwe dingen gedaan (waaronder Crater of the moon walks en en bezoek aan Whaka village). Bij mount Taranaki hebben we de legende van de Maori over dit gebied zelf kunnen ervaren. De ene dag was de berg door alle wolken nauwelijks te zien, terwijl we de dag erna prachtige, grotendeels onbewolkte uitzichten hadden. Vanwege de vulkaan uitbarsting op White Island werd ook dat plan om zeep geholpen. Hierdoor konden we echt nog naar het noordwesten rijden en had mama geluk nu ze haar eigen hot pool kon graven op hot water beach. Ook hadden we nog tijd om een cruise te doen bij de bay of islands. Mama zat de hele tocht op het puntje van haar stoel, want ze moest en zou de dolfijnen en andere dieren gezien. Gelukkig hebben we de dolfijnen en jan van gents gezien! Anders had ik me toch wel een beetje schuldig gevoeld.

Gisterochtend werden we door de eigenaren van het camperbedrijf op het vliegveld afgezet en na wat wegen en schuiven van spullen was onze ruimbagage klaar om ingechecht te worden. Aangezien we zo vroeg waren had ik nog mooi de tijd om mijn Nieuw-Zeelandse rekening op te heffen. Geloof het of niet, maar hij was op 50 cent na helemaal leeg na 4 weken reizen. Alle vluchten vertrokken en arriveerden op tijd, waardoor we vanmiddag om 13.00 alweer in de auto opweg naar huis zaten. Aanvankelijk was het erg raar om papa weer te zien en thuis te zijn, maar zoals ik ondertussen alweer op de bank zit zou je zeggen dat ik niet ben weg geweest.

Heb voor de komende twee weken vakantie nog een heel lijstje met dingen die ik wil doen en moet regelen voordat ik in januari weer aan het werk kan, maar eerst genieten van de aankomende twee kerstdagen.

Fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar allemaal!
Ik kom jullie snel weer een keer opzoeken om bij te kletsen.

Liefs, Meggie

Rondreizen

Lieve allemaal,

De laatste weken zijn echt voorbij gevlogen. Nadat ik mijn vorige blog geschreven heb, had ik nog twee weken te gaan op de paardenranch. In een van de weekenden hadden we nog een wedstrijd, waarbij we inderdaad 2 dagen weg waren. Elk paard dat mee was (we hadden er 5 bij ons) heeft minstens 70 km gelopen dat weekend. Op de zondag heb ik in de stromende regen samen met drie anderen 40 km afgelegd. Hier hebben we 3 uur en 5 minuten over gedaan. Het was erg leuk om het verschil in terrein en snelheid op te merken. Opnieuw werd ik tweede. Helaas voor mij hadden de paarden daarna bijna de hele week rust (idealiter krijgen ze voor iedere 10 km 1 dag rust), maar er was genoeg rondom het huis te doen om mijn tijd toch op te vullen. Daarnaast hadden we ons ook ontfermd over een 1 week oude pup die om de twee uur gevoerd moest worden.

Voor ik het wist was het alweer zaterdag en zat ik de hele dag in de bus terug naar Auckland. Zondagochtend ging mijn wekker om 4.45 om mama op te halen van het vliegveld. Wat denk je... sta ik te wachten, kijk ik net twee tellen naar de andere uitgang, zie ik d'r alsnog niet door de deuren lopen en verrast ze mij . Nadat we een shuttle terug naar het hotel hebben genomen is het wachten op een appje van mijn hostfamily. Zoals ik van ze gewend ben veranderen er last minute nog honderd dingen en hopen ze nog dat het in hun tijdschema kan verlopen. Gelukkig is mama niet te moe en 2 uur later staan we bij ze op de stoep. Nog eens 2 uur later lopen we weer naar buiten. Wat een aantal weken buiten het gezin niet met me doet. Ik was echt verbaasd over hoe chaotisch het allemeaal was, hoe erg de kids elkaar zaten te vervelen en hoe weinig overwicht de ouders hadden. Ik hoop dat ik het beter heb gedaan in de 9 maanden dat ik er was en dat dat niet voor niets is geweest. Wel nog mooi even een gezinsfoto meegenomen. Nadat we bij m'n hostfamily weg waren hadden we ineens nog de hele middag over, dus zijn we naar het centrum van Auckland gegaan waar net de Christmas parade bezig was. Terwijl we aan het wandelen waren hebben we ons verbaasd over hoe weinig kerstgerelateerd het was en constateerde we dat het een beetje op een carnavalsparade lijkt (min alle alcohol). Toen we alle hoogtepunten gezien hadden, via de haven teruggelopen waren naar de hoofdstraat en ergens een lichte maaltijd gegeten hadden, namen we de bus terug naar het hotel. Daar aangekomen moest ik nog naar het gewicht van m'n koffer kijken. Ondanks dat ik mijn grote pakket al terug naar Nederland had gestuurd zat er nog steeds te veel in. Na wat herschikken en spullen uit de koffer halen, bleek dat ik nog steeds boven het gewicht zat (ik had niet het idee dat ik zoveel gehamsterd had in mijn tijd op de paardenranch). Aangezien ik ook wilde gaan slapen (mama was ondertussen natuurlijk al lang in slaap gevallen), besloot ik bij het inchecken voor de vlucht naar Christchurch nog maar 5 kg bij te boeken. Uiteraard kon ik juist nu de slaap niet vatten...

De volgende dag begon het echte avontuur, vier weken rondreizen met mama. Dat avontuur begon al goed, doordat onze vlucht net 10 minuten vertraging had. We misten de eerste shuttle naar het motel waar we de camper op zouden halen en konden een half uur extra wachten. Eenmaal aangekomen werden alle belangrijke dingen getoond en konden we het contract ondertekenen. Tot slot werden een aantal foto's en een video van de camper gemaakt. Daarna konden we vertrekken en de eerste kilometers in de camper waren naar de supermarkt en onze eerste overnachtingsplek.

Nu zou ik natuurlijk van iedere dag een lang verslag kunnen schrijven, maar dat gaat voor nu niet gebeuren. Deze blog wordt dan zo lang dat jullie de interesse allang weer verloren zijn. Daarom zal ik een korte beschrijving geven van de dingen die we al gezien hebben en voor foto's even verwijzen naar (mama's) facebook. Helaas is deze site zo traag met het uploaden van alle foto's dat het volgens mij niet gaat werken op de wifi van de camper.

De route is vooralsnog: Christchurch - Akaroa - Lake Tekapo - Lake Pukaki & Mount Cook - Queenstown - Milford Sound (road) - Manapouri & Doubtful sound - Queenstown & Wanaka

De eerste dag in Christchurch hebben we een hop-on hop-off tram genomen om alle hoogtepunten van de stad te zien. Deze hebben we daarna ook nog gelopen, zodat we her en der foto's konden maken of naar binnen konden. Erg leuk dat de rivier midden door het centrum loopt en het nog steeds een knusse stad is.
De tweede dag zijn we naar het oosten gereden. We zijn langs het water en verschillende kleine plaatsjes naar Akaroa gegaan. Daar hebben we de vuurtoren en het plaatselijke museum bewonderd. Door de bergen terug gereden richting Christchurch.
Dag 3 zijn we met een wandeling naar de Rakaia river begonnen, dit is een van de rivieren die lichtblauw lijkt vanuit de lucht. Daarna zijn we doorgereden naar lake tekapo waar we een wandeling hebben gemaakt langs the church of the good shepherd en het standbeeld van de herdershond. Langs het helderblauwe water (veroorzaakt door rotsmeel) stonden honderden lupineplanten. Dit was onze eerste nacht freedom camping en midden in de nacht hebben we van de talloze sterren kunnen genieten.
Lake Pukaki en Mount Cook waren de bestemmingen voor de 4de dag. Ook dit meer heeft helderblauw water en aan de oevers kun je in de verte mount cook al zien. Eenmaal bij Mount Cook village aangekomen hebben we de Hooker Valley walk gelopen. Via een aantal bruggen staken we woest stromende rivieren over, vingen een glimp op van de Mueller gletsjer en in het Hooker meer lagen nog ijsschotsen.
Queenstown (onze eindbestemming van de 5de dag) is daadwerkelijk een avontuurlijke stad. Op tientallen verschillende plekken kun je activiteiten boeken. Na wat wikken en wegen heb ik besloten om hier de nevis swing te boeken om mijn bungyjump wens te vervullen. De stad zelf stelt niet zoveel voor en deze hebben we dan ook in een wandeling van een paar uur al gezien. 's Avonds hebben we op een DOC (department of conservation) site gestaan. Deze zijn midden in de natuur en deze site lag aan het Wakatipu meer.
Dag 6 stond in het teken van Milford Sound. Op de weg er naar toe veel meren, rivieren, bergen en valleien gezien. Daarnaast zijn we door het regenwoud gereden. Dankzij de regen die we hadden waren er honderden watervallen langs de bergwanden te zien. Ook was op veel plekken de sneeuw nog zichtbaar. Tot slot hebben we een Kea (bergpapagaai) gezien.
De 7de dag hebben we een cruise naar Doubtful Sound geboekt. Gelukkig was het, ondanks de weersvoorspellingen, droog. Wat kan de natuur indrukwekkend zijn! Ik heb genoten van de diverse uitzichten op de boot én de bus. Op de terugweg nog een Weka (bruine loopvogel) gezien en wederom gestopt bij een freedom campsite.
Vandaag (dag 8) stond in het teken van het bungyjump avontuur. Ik was nog even bang dat het afgelast zou worden vanwege het weer, maar gelukkig was dat niet het geval. Het regende een klein beetje, maar eigenlijk viel dat nauwelijks op zodra je aan de afdaling bezig was. Mama besloot on site dat ze toch wel graag met me mee wilde swingen. Een vrije val van 70 meter (vanaf 134 meter hoog) gevolgd door een zwaai van 300 meter.

Ik weet dat mijn beschrijvingen summier zijn, maar merk toch dat het best weer wat ruimte in beslag neemt... Sorry! Wellicht dat ik er nog een schrijf voordat we weer naar huis vliegen. Over 3 weken zitten we weer thuis aan de (kerst)tafel.

Liefs!

Paardenranch

Lieve allemaal,

Al minimaal 1 week denk ik 'goh ik moet weer eens een blog schrijven', maar je weet hoe dat gaat als je het dan niet meteen doet dan komt het er niet van. Zo ook deze keer.

Laat ik beginnen met het 'slechte' nieuws: de ranch is niet helemaal wat ik er, op basis van de advertentie, van verwacht had. In plaats van een echt bedrijf dat helemaal gericht is op het werken met paarden is het een lifestyle block met 4 paarden aan huis. De andere 4 zijn verdeeld: 2 staan er bij de fokker en 2 staan te grazen op een stuk land en worden momenteel niet gereden. Daarnaast hebben ze 2 honden, 2 poezen en een aantal kippen. De man werkt voor een melktankerbedrijf en werkt in shifts. De vrouw werkt parttime voor een melkveehouderij en is verantwoordelijk voor de kalveren.

Desalniettemin heb ik het erg naar m'n zin. Ik ben nog steeds iedere dag met de paarden bezig. Afhankelijk van de beschikbare tijd/ het weer rijd ik alle 4 de paarden of rij ik er 2 en leid ik de anderen. De rondjes rondom het huis variëren van 6-22 km en op die manier hebben we in ieder geval de afstand van de kortste wedstrijd gecoverd (15 of 20 km). Wanneer de man of vrouw tijd heeft (of een van de kinderen langskomt in het weekend) laden we de paarden op de trailer en nemen we ze mee om ook wat in de heuvels te rijden. Dat is eigenlijk de beste training voor de wedstrijden, omdat deze ook in de countryside zijn.

Over wedstrijden gesproken... Het is erg leuk om mee te maken hoe dat er aan toe gaat. Afhankelijk van de afstand die je rijdt en de tijd waarop deze start is het een een-, twee- of driedaags event. Sommige wedstrijden beginnen namelijk zo vroeg dat de paarden de dag van te voren al gecheckt worden door de dierenarts. Dit gebeurt dan op vrijdag of zaterdag. De wedstrijden zelf zijn op zaterdag en zondag. Bij de dierenarts wordt de hartslag gemeten, er wordt gekeken naar de tanden en de huid en er wordt gekeken hoe het paard draaft. Als je een langere afstand doet wordt je iedere 20 of 40 km opnieuw gecheckt. Voor iedere afstand gelden verschillende tijdframes waarbinnen je de afstand afgelegd moet hebben. Verder bepaal je zelf hoe vaak/lang je stapt, draaft of gallopeert. Helaas zijn er echter niet zo veel wedstrijden als dat ik gedacht had. In de zes weken dat ik er ben zijn er twee. De eerste is al geweest en was voor ons 1 dag, de tweede is volgend weekend en wordt (volgens mij) 2 dagen. De eerste wedstrijd mocht ik mee doen . In een tijd van 2,5 uur heb ik 20 km afgelegd (de minimale tijd is 2 uur en de maximale tijd 3) en werd daarbij 2de.

De afgelopen 4 weken heb ik de vrouw ook regelmatig geholpen met de kalveren en ook dat is eigenlijk best wel leuk! Na dit weekend zit haar werk er in principe op en kunnen we twee weken wat vaker en langer gaan rijden. Als het goed is gaan we in ieder geval nog een keer naar het strand en we zullen ook nog wel vaker in de heuvels gaan rijden.

De komende twee weken ga ik mezelf ook nog wat verder verdiepen in de route die mama en ik hebben uitgestippeld, zodat we weten wat er allemaal op de route ligt en welke bezienswaardigheden in welke steden zijn. Voor je het weet ben ik weer thuis!

Liefs!

Vaarwel

Lieve allemaal,

Vandaag heb ik mijn laatste werkuren gehad als au pair. Gisteren heb ik afscheid genomen van de ouders en twee oudste kids. Zij hadden een skitripje gepland ter ere van de jongen zijn verjaardag. Als dank voor al mijn hulp/werk heb ik een heel mooi wikkelarmbandje gekregen, waarbij iedere wikkel staat voor een van de kids .

Vanochtend heb ik de jongste voor de laatste keer naar preschool gebracht. Daarna kon het daadwerkelijke inpakken beginnen (je moet weten dat ik al ongeveer 1.5 week zeg laat ik eens beginnen en iedere keer stel ik het weer uit). Gelukkig was ik net op tijd klaar om mijn pakket vandaag al op de post te doen. Helaas is het ongeveer 1,5x zo duur om het vanuit Nieuw-Zeeland naar Nederland te sturen dan andersom en willen ze veel specifieker weten wat je op stuurt . Hopen dat de douane niks verdachts vindt en alles goed komt! Gelukkig kunnen ze me thuis laten weten of m'n pakketje is aangekomen .

Morgen moet ik alle laatste dingetjes regelen (overige bagage zo verdelen dat het ong in de buurt van 2x 20 kg komt voor de bus, oud elektrisch apperatuur wegbrengen, cadeautje voor m'n hostparentskopen en een brief schrijven), afspreken met de nieuwe au pair om haar het een en ander te vertellen en afspreken met vrienden om afscheid te nemen. En dan moet ik ook nog rekening houden met een open home die gepland staat om 11.00, omdat het huis nog niet verkocht is .

Zondag vertrekt mijn bus om 7.30 voor het volgende deel van mijn avontuur. Ik ga 6 weken op een endurance bedrijf met paarden werken. Ik kijk er echt ontzettend naar uit en heb enorm veel zin om weer op het paard te zitten. Als alles goed gaat en ik voldoe aan de eisen heb ik zelfs de gelegenheid om mee te doen aan een aantal van de endurance wedstrijden (minimaal 40 km per dag rijden door open terein in een tijdsbestek van 4 uur) .

Ik laat snel horen hoe het werken op de ranch me bevalt!

Liefs, Meggie

Term 3

Lieve allemaal,

Ondertussen is term 3 alweer een week onderweg en hebben de kids over 8 weken weer twee weken vakantie. Na die twee weken zit mijn tijd bij het gezin er op. Afgelopen dinsdag is de jongste 4 jaar geworden en ze was helemaal blij met alle cadeautjes die ze heeft gekregen. 's Avonds is het gezin uit eten geweest en toen ze terug kwamen hebben we allemaal een stukje taart op. Morgen is haar verjaardagsfeestje en daarvoor ben ik ook uitgenodigd. Over 2 weken ga ik naar een rugby game Nieuw-Zeeland tegen Australië en als we geluk hebben kunnen we ook nog de twee vrouwenteams tegen elkaar zien spelen. Zoals je ziet even iets minder weekendtrips, maar m'n weekenden zijn er niet minder druk/gezellig om.

Om toch maar even terug te komen op mijn vorige blog en mijn wanhopige kreet om succeswensen... dat was eigenlijk nergens voor nodig. Het ging eigenlijk super goed ! Uiteraard kwam het wel eens tot ruzie tussen broer en zus, maar het liep niet uit de hand. Aangezien ik had verwacht dat we elke dag wel een activiteit buitenshuis zouden moeten ondernemen, was ik heel verbaasd toen dit 3 van de (uiteindelijk) 5 dagen niet nodig bleek te zijn. Een dag hadden we gepland iets te gaan doen, maar toen we uiteindelijk onze activiteit binnenshuis hadden afgerond, hadden we niet meer genoeg tijd voordat we de jongste van preschool moesten halen.
Toen ik na het weekend aan de kids vroeg of ze het naar hun zin hadden gehad, waren de meningen een beetje verdeeld. Ze hadden het naar hun zin gehad en de activiteiten waren leuk, maar ze vonden toch ook wel dat ik strenger was dan anders . Wat naar mijn idee eigenlijk niet helemaal klopt, omdat ondanks dat ik 100x hebben moeten waarschuwen nooit echt heb hoeven ingrijpen.

Ondertussen krijgen de plannen met mama ook steeds verder vorm. Na lang overwegen hebben we een camper gekozen en gisteren hebben we nog een binnenlandse vlucht en een hotel geboekt. Naar ons idee hadden we alle regeldingen gedaan, maar ik bedenk me net dat we ook nog een ferry moeten boeken voor de overtocht van het zuidereiland naar het noordereiland .

Zojuist heb ik ook contact gehad met de broer van een vriend van een kennis (om het maar makkelijk te houden) en hij gaat wat voor me rond bellen om te kijken of er horse farms in de omgeving zijn waar ik zou kunnen werken. Mocht dat uiteindelijk niks worden dan heb ik altijd nog de andere bedrijven achter de hand die ik al eerder heb opgezocht. Met een aantal daarvan heb ik inmiddels ook contact gehad en de meeste zien me graag komen .

Liefs!

Countdown.... or not?

Lieve allemaal,

Ik ben de afgelopen tijd al druk bezig geweest met het plannen van de dingen die ik wil doen als ik klaar ben als au pair. Om wat informatie te verzamelen heb ik in verschillende facebookgroepen berichtjes geplaatst over de beste tijd om op een horse farm te werken of rond te reizen op het Zuidereiland. Daarnaast heb ik rondgevraagd of iemand al ervaring had met het werken op horse farms via dream au pair of via de lokale sites wwoof.nz en helpx.net. Naar aanleiding daarvan heb ik op beide sites een aantal horse farmsals favoriet opgeslagen en heb ik via facebook en mail al contact gehad met een paar anderen. De rest ga ik binnenkort benaderen om te vragen of ik daar terecht kan voor 5/6 weken in oktober. Ook heb ik rondgekeken op het internet naar de plaatsen en activiteiten die te doen zijn op het Zuidereiland en heb ik contact met een iemand van het reisbureau die me wel verder wilde helpen.

Door de reactie van m'n moeder op mijn laatste blog hebben we een aantal Whatsapp videogesprekken gehad over het wel/niet komen en wat blijkt... ZE KOMT !! We hebben afgelopen week haar vluchten geboekt, mijn vlucht omgezet en stoelen geselecteerd. Nu komt het daadwerkelijk plannen van de trip en het afstemmen van wat we willen doen. Mama wil in ieder geval ook nog wat van het Noordereiland zien, zodat ze ook weet waar ik de (dan) afgelopen 9 maanden heb gezeten.

Doordat ik zo druk bezig ben met het plannen van wat ik ga doen als mijn contract is afgelopen, wilde ik vorige week weten hoeveel dagen het nog precies is totdat het zover is. Wanneer het meer dan 100 dagen was zou ik de countdown niet aanzetten, omdat het dan wel heel wanhopig over zou komen... MAAR het was precies 100 dagen en op het moment dat ik dit schrijf heb ik nog precies 13 weken te gaan !

Voor de kids zit de eerste week van de vakantie er alweer op, wat betekent dat ze nog 2 weken vakantie hebben voordat term 3 begint. Vandaag zijn de meisjes naar Bali vertrokken en de jongen gaat 4 dagen skiën in Queenstown. Ik ben dus helemaal alleen thuis samen met de hond en omdat ik een verjaardagsfeestje heb, heb ik niet gepland om weg te gaan. Ook wel lekker om een een keer alles op m'n gemak te kunnen doen, zonder dat ik het gevoel krijg dat ik wellicht meer met m'n weekend moet doen.

Ondanks dat ik hier al 6 maanden ben, vind ik het toch wel spannend dat ik ze over 1.5 week 4 dagen helemaal alleen heb . Ik ben bang dat er toch heel wat onenigheid gaat ontstaan tussen de oudste twee. Zeker omdat ze beide bijna de hele dag thuis zullen zijn (op veel van de andere dagen hadden ze een holiday programme). Met de jongste verwacht ik geen problemen, enerzijds omdat zij 2 dagen gewoon naar preschool zal gaan, anderzijds omdat ze niet zo moeilijk is en bijna alles doet wat je vraagt. Wish me luck!

Liefs!

Over de helft

Lieve allemaal,

Terwijl ik vorige weekend 3 dagen het noordelijke stuk van het noordereiland heb verkend en afgelopen weekend ben wezen raften, kwam ik tot de ontdekking dat ik alweer kan gaan aftellen. Ondertussen heb ik er net 21 weken opzitten en heb ik er nog 18 te gaan . Het wordt tijd om na te gaan denken over mijn plannen nadat ik klaar ben bij mijn gezin.

Twee weken terug zijn we op zaterdag vertrokken richting Paihia om vanuit daar de volgende dag door te rijden naar Cape Reinga. Op zaterdag hebben we (na een lunch en het inchecken) echter eerst de Waitangi treaty grounds bezocht om wat meer te leren over de Maori cultuur. Met de treaty werd een overeenkomst tussen de Maori en de Engelse kroon getekend. Door middel van het bijwonen van een cultural performance en het volgen van een rondleiding kregen we meer inzicht in de significantie van het gebied, de bewoners en het verdrag.

Op zondag zijn we naar Cape Reinga gereden. Dit is het een na noordelijkste punt van Nieuw-Zeeland en hier komt de grote oceaan samen met de tasmanzee. Het verschil tussen beide zeeën is goed te zien. Daar waar de Tasmanzee veel golven heeft is de grote oceaan veel rustiger. Verder zijn we die dag naar de sand dunes gereden, waar we mensen hebben zien sandboarden. Helaas hebben we dit niet zelf gedaan, maar we hebben wel een poos door de duinen rond gelopen. Tot slot zijn we gestopt op 90 miles beach, die ondanks de naam maar 88 km lang is.

Aangezien iedereen zegt dat je de bay of islands (zo wordt het gebied genoemd waar we waren) het beste kunt ervaren vanaf zee, hebben we op maandag een cruise gemaakt naar de hole in the rock. Onderweg daarnaartoe hebben we ongeveer 15 grote eilanden gezien en een tal kleine eilanden. Daarnaast hadden we zo veel geluk dat we zowel dolfijnen, als pinguins, als walvissen hebben gezien. Zelfs de bemanning van de cruise was onder de indruk. Toen we zelfs nog door het gat in de rots konden varen kon onze dag eigenlijk niet meer stuk. Ter afsluiting van de cruise hebben we rondgewandeld in Russell. Russell is het oudste dorpje in Nieuw-Zeeland en het is de plaats waar de eerste handelaren aan wal kwamen.

Afgelopen weekend zijn we op vrijdagavond vertrokken naar Rotorua, waar we net voordat de hostel de receptie zou sluiten konden inchecken. Op zaterdagochtend begonnen we de dag met raften op de kaituna river. Het was echt super gaaf en ik zou het zo nog een keer doen, maar geloof me toen het moment daar was om de hoogste waterval af te gaan was ik toch wel een beetje bang. Dat was echter nergens voor nodig, alle boten in onze groep zijn rechtop gebleven tijdens de afdaling van de hoogste commerciële waterval ter wereld.

Nadat we ons in een café hebben opgewarmd rijden we naar een aantal verschillende geothermische gebieden met onder andere mud pools en hot water pools. Aan het eind van de middag en de avond hebben we tevens een culturele activiteit gepland staan in te puia, waar we opnieuw worden ondergedompeld in de Maori cultuur en de geothermische wonderen. Deze keer krijgen we een aantal van de traditionele carving en weaving werkstukken te zien, bezoeken we een drietal geysers en krijgen we een traditionele hangi maaltijd voorgeschoteld. Ook hier hebben we een culturele voorstelling waarbij de mannen worden uitgenodigd om de beginselen van de haka te leren en de vrouwen oefenen met de poi. Onder het genot van een warme chocolademelk sluiten we de avond af op natuurlijk verwarmde rotsen luisterend naar een aantal verhalen.

Op zondag besluiten we uit te slapen en wanneer we wakker worden rijden we eerst naar lake rotorua. Daarna volgen de blue and green lakes. Na een wandeling van een uurtje besluiten we, op aanraden van een aantal locals, niet door te lopen naar de green lakes, maar kunnen we op het uitzichtpunt wel zien waarom de twee meren een verschillende naam hebben. We sluiten ons weekendtripje af in een van de geothermische gebieden en rijden naar een wat geheimere stroom waar we genieten van de warme stroming. Op het moment dat we over verhit raken lopen we een aantal meter en voelen we waar het koudere water het warme water ontmoet.

Nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte van al mijn avonturen!

Liefs

Weekendtripjes

Lieve allemaal,

Hier volgt mijn volgende korte blog. Deze keer betreft het een kort dagtripje naar een tweetal stranden ten westen van Auckland en mijn weekendtripje naar Coromandel.

Een week nadat ik terug kwam uit Wellington stond mijn volgende (dag)tripje alweer op de planning. Ik zou met drie andere meiden naar Muriwai beach, Piha beach en de karekare waterfall gaan. Over Muriwai beach valt eigenlijk vrij weinig te vertellen, dus nadat we daar ongeveer een uurtje hadden rondgelopen zijn we doorgereden naar Piha beach. Piha beach staat goed aangeschreven bij de surfers. Ondanks dat we ervoor hadden gekozen om dit niet te doen, begrepen we allemaal waarom: Een super uigestrekt strand, vroeg vormende en laat brekende golven en de golven kwamen niet te dicht op elkaar! Bij Piha beach bevindt zich ook de Lion rock, de laatste verdedigingspost voor indringers vanuit zee. Op de top van Lion rock had je een prachtig uitzicht naar het strand aan beide kanten. Na de lunch reden we door naar de Karekare waterfall. Het toffe aan deze waterval is dat er, na een wandeling van ongeveer een uurtje, aan de top een natuurlijk basin is waarin gezwommen kan worden. Uiteraard hebben we dit gedaan.... brrr wat was dat koud .

Na een weekendje rust en een weekendje werken was het drie weken later tijd voor mijn volgende tripje: Coromandel. Op zaterdagochtend zijn we naar het zuidoosten gereden, waar onze dag begon op Chums Beach. Voordat we bij dit mooie strand aankwamen moesten we over een ander strand en langs de kust over een aantal rotsen klauteren, maar dat was het waard! Halverwege was tevens een pad omhoog waardoor je uitzicht had op beide stranden.

Vervolgens reden we door naar Hot water beach waar, zoals de naam al voorspeld, je kunt baden in heet water. Voordat je dat doet moet je eerst je eigen gat graven, waardoor het water omhoog komt. Wanneer je gat groot en diep genoeg is heb je vanaf je zitplek een mooi uitzicht over de zee voor je. De zee zorgt er tevens wel voor dat je bezig blijft... je moet continu bepalen of je muur het gaat begeven of niet. Helaas waren we een beetje aan de late kant en begon het alweer vloed te worden. Daardoor duurde het niet lang voordat de golven ons gaat helemaal verwoest had. Gelukkig staat er alweer een nieuw dagtripje gepland, waarbij we alleen naar hot water beach gaan en we goed het tij in de gaten houden om zo lang mogelijk van dit fenomeen te kunnen genieten (dan volgt ook de foto). Aan het eind van de dag reden we naar cathedral cove, waar we na een wandeling van een uurtje een mooie zonsondergang hadden en nog snel een paar foto's konden nemen voordat het te donker was om iets te zien.

De volgende dag hebben we besteed aan een walking trail. De tocht zelf zou ongeveer 3 uur duren en vanaf dat punt had je de mogelijkheid om naar de top te klimmen. Dit zou nog eens 30-45 minuten duren. Daarna had je dezelfde route terug (nog eens 3,5 uur dus). Op sommige punten vond ik de tocht te vergelijken met de tongariro crossing die ik aan het begin van mijn verblijf hier heb gedaan, op sommige punten was het juist makkelijker of wat moeilijker. Het was in ieder geval gevarieerder qua looptechnieken (trappen, steile heuvels, steen treden en zelfs ijzeren handgrepen). Een ding is zeker: we hadden geen 7 uur nodig om te tocht te volbrengen. Na ongeveer 5,5 uur stonden we weer aan het begin van de track.

Na een wat hobbelige terugweg naar de doorgaande weg (de toegangsweg was onverhard) gingen we moe maar voldaan richting huis.

Liefs!