Wellington

Lieve allemaal,

Een paar blogs geleden had ik beloofd om wat vaker te schrijven... Gezien mijn laatste blog alweer van 2 maanden geleden is, is het er zoals je ziet na 3 goede poging niet echt meer van gekomen. Maar nu is het dan eindelijk zover, ik zal in een paar korte blogs wat vertellen over mijn weekendtripjes! Check in de tussentijd ook even de foto albums, want ik kan ze natuurlijk niet allemaal in m'n blogs stoppen.

Mijn vorige blog eindigde met de zin: Vrijdag vliegen we naar Wellington! Ik ben daar samen met een vriendin voor 4 dagen naartoe geweest toen het Pasen was. Als je Wellington vergelijkt met Auckland valt het meteen op dat het veel knusser en gezelliger is. Het centrum is echt een centrum zonder dat je het idee hebt dat het een lange rechte straat is, waarbij je voor alle leuke winkeltjes naar een winkelcentrum moet. Uiteraard hadden we er niet helemaal bij stil gestaan dat bijna alles gesloten zou zijn op goede vrijdag , maar gelukkig was de starbucks open... We hebben uitgebreid van onze koffie genoten voordat we naar het museum zijn geweest en de rest van het centrum hebben verkend. 's Avonds hebben we simpel gegeten en hebben we in het hotel een film gekeken.

Op zaterdag hadden we de meest relaxte dag. We hebben eerst mount victoria beklommen en halverwege hadden we een mooi uitzicht op het vliegveld. Boven op de top konden we de omgeving van Wellington bewonderen. Toen we later in het centrum waren zijn we met de cable car aan de andere kant van de stad omhoog gegaan en liepen we via de botanische tuinen terug naar beneden om een blik te werpen op de beehive(oftewel het parlementsgebouw).

Toen we op zondag wakker werden, regende het pijpenstelen. Nu zou je denken dat dit heel vervelend was, maar voor ons kwam het eigenlijk wel goed uit. We gingen namelijk naar Cape Palliser (het zuidelijkste puntje van het noordereiland) en zaten dus bijna de hele dag in de auto. Daar aangekomen genoten we van het grijze uitzicht ... we besloten om toch uit te stappen en de tocht naar de vuurtoren af te leggen. Tevens maakten we een wandeling om de zeehonden te bewonderen die voor de kust op de rosten lagen. 's Avonds hadden we een night tour gepland staan in het vogelreservaat. Gelukkig was het droog, want de wandeling was buiten. Naast het zien en horen van verschillende vogels zagen we glow worms en zelfs 2 kiwi's. Helaas geen foto kunnen maken in het donker, voordat de foto gemaakt is, is de kiwi alweer 'gevlogen', maar we kunnen het wel van het lijstje afstrepen.

De laatste ochtend hebben we ons vermaakt in de dierentuin, tot het tijd was om naar het vliegveld te gaan!

1/3 down 2/3 to go

Lieve allemaal,

Terwijl ik dit schrijf zit ik buiten in het zonnetje te genieten van mijn vrije tijd. Deze week zijn de school holidaysbegonnen, wat betekent dat de kinderen twee weken vrij hebben van school. Voor mij is dit nogal relaxt want er zitten een aantal public holidaydagen tussen door Pasen en ANZAC day. Ook zijn de eerste week alleen de vader en jongen thuis, de meisjes zijn samen met hun moeder en haar zus + dochtertje 10 dagen kamperen. Daar komt nog eens bij dat de jongen overdag van 9-5 aan het zeilen is. Aangezien tweede paasdag en ANZAC day in dezelfde week vallen, hoef ik de tweede week maar 3 dagen en misschien zelfs maar 2 dagen te werken.

Voor de kids betekenen de school holidays dat hun eerste term van 11 weken er op zit, voor mij betekent dit dat ik alweer 1/3 van mijn tijd bij het gezin er op heb zitten. Ik hou me hier eigenlijk nauwelijks mee bezig, maar ik denk wel iedere week/dag denk weer dat het zo super snel gaat.

Afgelopen twee weken hebben in het teken van surfen gestaan. Beide keren was dit in Raglan, op twee uur rijden van Auckland.
Vorige week heb ik voor het eerst op een surfbord gestaan en ik heb met volle teugen genoten van ieder moment. Na een korte theoretische introductie op het strand hebben we 2 uur in het water geoefend. Doordat we ons op hadden gegeven voor een les werden we met aanwijzingen geholpen om op het juiste moment op je bord te gaan liggen, te starten met peddelen en de golf te pakken. Af en toe kregen we zelfs een zetje mee. Het allerbelangrijkste is dat je niet te snel opstaat en dat je knieën gebogen blijven anders verlies je je evenwicht en lig je net zo snel weer in het water.

Dit weekend stond er een tweedaagse surftrip op de planning, georganiseerd door Student Trips. Samen met een 3 vrienden en 10 anderen stonden we zaterdag om half 9 te wachten op de bus die ons naar Raglan zou brengen. Een aantal van ons hadden nog nooit gesurfd en zouden daar meedoen met de les, maar wij kozen ervoor om de tijd te gebruiken om op eigen gelegenheid wat meer te oefenen. Vergeleken met de week ervoor kwamen de golven sneller en waren ze wat hoger, waardoor het voor ons als onervaren surfers wel wat lastig was om dieper het water in te komen en op die manier langer op je bord te kunnen staan. We zijn dan ook vaak genoeg van ons bord afgevallen om vervolgens kopje onder te gaan in het water. Toch hebben we allemaal in 3 uur tijd een hoop golven kunnen pakken en kwamen we moe maar voldaan het water uit. Nadat we ons op het strand hebben laten opdrogen door de zon was het tijd om terug te gaan naar het hostel waar ons een uur later een BBQ wachtte. In de tussentijd was het een race voor de warme douches en de beste plekjes op het terras. 's Avonds hebben we een aantal spelletjes en drankjes gedaan.

De volgende dag gingen we helaas niet surfen, terwijl een aantal van ons dat wel verwacht hadden. In plaats daarvan hebben we een bezoek gebracht aan een waterval en zijn we daarna doorgereden naar Hamilton om daar naar 20 verschillende tuinen te kijken. Sommigen vonden 2 uur rondlopen in de tuinen nogal veel, dus zij hebben op het terras van het café genoten van wat drinken en frietjes. Ik ben sament met 3 andere meisjes wel door de tuinen gelopen en hebben prachtige, maar ook iets minder mooi creaties gezien. Helaas waren een aantal tuinen, waaronder de Nederlandse tuin, nog in aanleg dus die hebben we helaas moeten missen.

Toen we terug kwamen, hebben we in Auckland nog een ijsje gegeten en daarna zijn we allemaal snel naar huis gegaan om ons bedje op te zoeken. Iedereen moest er maandagochtend namelijk vroeg uit voor stage of de kids.

Vrijdag vliegen we naar Wellington!

Liefs

Bezienswaardigheden

Lieve allemaal,

Behalve dat ik vorige week ontdekte dat ik al super lang niets geschreven had, ontdekte ik ook dat ik in die 6 weken eigenlijk vrij weinig gezien heb in/rondom Auckland. Vaak heb ik wel plannen, maar zet ik er geen definitieve tijd/datum achter, waardoor ik nogal snel ja zegt tegen die paar uurtjes extra werken, omdat ik 'toch nog geen plannen had'.

Aan het begin van mijn periode hier heb ik een lijstje gemaakt van ongeveer 30 dingen in/rondom Auckland die ik toch zeker wel gedaan wilde hebben voordat ik weer naar huis ga. Vorige week besefte ik ineens dat ik van die 30 dingen nog niks had gedaan. Aangezien ik in mijn weekenden of vrije uurtjes echt wel iets doe, betekent dat dus dat er ook dingen zijn waar ik van te voren niet aan gedacht had. Toch vond ik deze consatering een beetje zorgwekkend .

Hetzelfde geldt eigenlijk voor mijn lijstje met mogelijke weekendtrips buiten Auckland. De enige extra complicatie daar is dat ik dan meteen een auto moet huren, omdat ik de auto van het gezin alleen in Auckland mag rijden. En zeg nou zelf in je eentje een auto huren en een weekend trip doen is natuurlijk niet zo leuk (en nogal duur). Vaak wil je dan toch met meerdere mensen gaan en moet je eerst weer een geschikt weekend vinden. Gelukkig zijn er ook nog wel andere au pairs die vaak hun plannen delen op facebook of whatsapp en vragen om gezelschap. Het is alleen erg jammer dat ze deze soms zo last minute delen dat ik vaak net daarvoor al ja heb gezegd tegen die extra uurtjes werken/oppassen in het weekend o.i.d. Ook is het natuurlijk maar de vraag of je het een heel weekend uithoudt met complete vreemden... stel nou dat je ze niet aardig vindt ofzo, dan zit je er meteen 1-3 dagen mee opgescheept.

Om toch wat verandering te brengen in mijn lijstje van dingen in/rondom Auckland besloot ik vorige week zaterdag om naar het Auckland War Memorial Museum te gaan. Ik heb me daar 3 uur vermaakt met de geschiedenis over de Maori, de (eilanden in de) pacifische oceaan, het ontstaan van Nieuw-zeeland en de werking van vulkanen, kunst, de (prehistorische) dieren in Nieuw-Zeeland en de verschillende (wereld)oorlogen vanuit Nieuw-Zeelands perspectief. Daarna heb ik heerlijk geluncht in een cafeetje in het park waarin het museum ligt. Helaas was het weer op zondag nogal slecht, maar kon ik aan het eind van de middag tochnog even naar het centrum om te 'shoppen' en avond te eten.

Daarnaast ben ik afgelopen weekend naar Rangitoto island geweest. Dit is het meest recente vulkanische eiland van Nieuw-Zeeland. Lees in recent: 600 jaar geleden voor het laatst uitgebarsten, dus we hoefden ons geen zorgen te maken. Toen mijn wekker zondagochtend om 8 uur ging vroeg ik me meteen 2 dingen af 1) waarom wilden we ook alweer zo vroeg de ferry hebben?? en 2) zouden de weersvoorspellingen voor vandaag kloppen of zou ik toch een lange broek en (regen)jas nodig hebben?? Toen we op de ferry stonden te wachten (die vanwege problemen ook nog eens 20 min later was) bleek dat een regenjas misschien niet overbodig was geweest. Gelukkig was het weer droog voordat we vertrokken en eenmaal aangekomen op Rangitoto island hadden we een stralend blauwe lucht met heel veel zon. Na ongeveer een klim van 1-1,5 uur kwamen we op de top van de krater aan en hadden we een prachtig uitzicht op Auckland en de omringende eilanden. Nadat we uitgebreid hadden genoten van onze zelf gemaakte/gekochte lunch, hadden we voldoende energie voor de afdaling. Ongeveer halverwege heb ik nog even een omweg gemaakt om de lava caves te bewonderen. Toen we weer bij de steiger aankwamen konden we nog halfuurtje van de zon genieten voordat de ferry ons terug zou brengen naar Auckland. Om deze geslaagde, zonovergoten dag af te sluiten hebben we tot slot heerlijk gegeten in een restaurantje aan de haven.

Voor nu ben ik met een vriendin aan het plannen om naar het aquarium te gaan en staat er voor volgend weekend een surftrip gepland. Met Pasen ga ik 4 dagen naar Wellington en wellicht daarna nog een uitstapje naar Coromandel of Waiheke island (afhankelijk van het weer en welke dagen ik moet werken (de kinderen hebben 2 weken vakantie met rondom Pasen)). Je kunt langzaam aan merken dat het herfst begint te worden... Het wordt wat kouder, het is later licht, het regent vaker en het is over het algemeen wat bewolkter. Daarbij gaat de klok komend weekend een uur achteruit (nog maar 10 uur tijdsverschil met Nederland ) en na Pasen moeten de kinderen hun herfst/winter uniform gaan dragen. Desondanks vertelt iedereen me meerdere keren per week dat ik geluk heb gehad met de (duur van de) zomer , omdat dit weleens de beste zomer zou kunnen zijn die ze in de afgelopen 5 jaar gehad hebben.

Ik beloof dat mijn komende update niet weer 6 weken op zich laat wachten!!

Liefs!

De rust is wedergekeerd

Lieve allemaal,

Ineens besefte ik me van de week dat het al een poosje best wel stil is geweest op deze blog... en ja hoor toen ik de site checkte, kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn laatste verhaal alweer 6 weken schreef. In die periode is er een hele hoop gebeurd, maar ging het ook redelijk zijn gangetje.

Om maar meteen met het 'slechte' nieuws te beginnen: ik had een aantal mindere momenten in de afgelopen weken.
De eerste vrijwel meteen na mijn vorige verhaal. Mijn hostmom was super gefrustreerd, omdat ik het niet voor elkaar had gekregen om het jongetje iets te laten doen wat zij van hem verlangd had en dat alle kinderen nog wakker waren 's avonds toen ze eigenlijk al minstens 1 uur op bed hadden moeten liggen. Ik kreeg het gevoel dat het allemaal mijn schuld was, dat ik de ouders in de steek had gelaten en dat ze een beetje twijfelden of ze wel de juiste keuze had gemaakt om mij als au pair te accepteren . Gelukkig kon ik een week later terug kijken op een goede herkansing met het naar bed brengen en alle kinderen waren het met me eens dat het veel fijner was als het op die manier ging in plaats van met alle problemen. Ik kan dan ook zonder zorgen zeggen dat het me niet meer overkomen is dat de kids niet sliepen wanneer de ouders thuis kwamen of in hun kamer waren wanneer het hun bedtijd was. Ook het laten maken van huiswerk of andere dingen die je van ze verlangd gaat nu meestal goed .
Vervolgens had ik twee weken later 'ruzie' met de moeder, omdat ik me niet echt kon vinden in haar communicatiestijl en de manier waarop ze soms dingen zegt of vraagt. Ze gaf me af en toe het gevoel alsof ik voor haar maar de au pair ben. Gelukkig had ik dat weekend twee dagen afgesproken met een aantal andere au pairs en het voelde goed om er met hen over te praten en het op die manier in perspectief te zien. Ik kwam tot de ontdekking dat we een aantal van de struggles met elkaar delen en dat zij zich soms hetzelfde voelen als ik. Al met al zorgde die gesprekken ervoor dat het wat minder erg was. De weken erna merkte ik dat de moeder ook wel had doorhad dat ze een beetje heftig reageerde. Af en toe was ik nog wel bang dat ze op dezelfde manier door zou gaan, maar ze zegt nu juist veel vaker bedankt of wanneer ze iets waardeert. Het voelt fijn om deze waardering voor je werk nu ook te horen . Nadat we vandaag een gesprekje hebben gehad over wat ze graag nog anders zou zien, is de lucht weer helemaal geklaard.

Denk nu niet gelijk 'Oh Meggie heeft het niet naar haar zin daar', want dat is absoluut niet zo! Ik geniet nog steeds iedere dag van de kids en alle dingen die wel goed gaan. Het kost me 's ochtends steeds minder moeite om de twee oudste op tijd klaar te krijgen. Ik denk nu bijna altijd uit mezelf aan alle verschillende dingen die ze iedere dag nodig hebben. Ik heb ze al wat vaker weggebracht naar of juist opgehaald van school. Ik kan meer variatie aanbrengen in het eten en het lijkt al eeuwen geleden dat de jongste om dipping eggs (zachtgekookt eitje met geroosterd brood in reepjes) vroeg voor avondeten, terwijl ze dat eerst minstens twee keer in de week wilde eten. Tot slot gaat ook het samen huiswerk maken, (samen) lezen en het naar bed brengen vaak goed! Ik heb nu echt door wat werkt voor de drie kinderen.

Liefs!

Time flies when you're having fun

Lieve allemaal,

Of je nou plezier hebt of niet de tijd vliegt hier hoe dan ook voorbij. Vandaag ben ik officieel een maand (en 4 dagen) bij het gezin en ik kan me dat eerste weekend en de eerste dagen nog herinneren alsof het gisteren was. Hoe raar was het om die eerste avond te gaan slapen zonder iedereen ontmoet te hebben en de volgende dag boven te komen in een gezin dat niet het jouwe is. Ondertussen voelt het gelukkig niet meer zo ! De kids beginnen aan me te wennen en mijn hostdad gaf me van de week het compliment dat hij vindt dat de kinderen veel sneller een band met mij opbouwen dan met de vorige au pairs. Ook het onderlinge contact met de ouders is dik in orde. Iedere dag wordt gevraagd hoe mijn dag was en rond het weekend vragen ze of ik nog speciale plannen heb. Wel blijkt het lastig om een goede balans te vinden tussen tijd voor mezelf (en family time voor het gezin) en het meedoen met activiteiten . Aangezien de ouders hier nog niet helemaal op een lijn liggen, is het extra verwarrend. Hopelijk verandert dat snel en kan ik een keer mee op de boot of mee gaan mountainbiken o.id.

Oh en dat times flies? Iedere week denk ik opnieuw 'Er is alweer (bijna) een week voorbij', terwijl ik aan het begin van de week nog moeite hebt om rond 6:15 op te staan. Ja echt waar, zo vroeg staat mijn wekker . Rond half 7 ben ik boven en begint mijn dag. Ik maak de lunchboxen van de kids af en dan begin ik met het wakker maken van de oudste twee. Vanaf het moment dat ze echt wakker zijn en klaar zijn om zichzelf aan te kleden hebben ze 30-45 minuten voordat de moeder vertrekt en ze naar school brengt. Daarna heb ik een uurtje om zelf te ontbijten en de jongste klaar te maken. Zij wordt vaak om 8.30 opgepikt en naar preschool gebracht. Vervolgens heb ik een uur om de huishoudelijke taken te doen, dus ruim ik de vaatwasser uit, ruim ik op, loop ik rond met de stofzuiger, zet een was aan en vouw er eentje op.

Als de kinderen op school zitten en alle huishoudelijke taken gedaan zijn, begint mijn vrije tijd. Dit is dus van ongeveer half 10 tot ongeveer 3 uur (behalve op dinsdag, want dan is de jongste thuis). Ondertussen heb ik een abbonement bij de sportschool afgesloten en een overzicht gemaakt met waar ik naar welke groepslessen kan en wandel ik vaak met de hond een rondje. Op die manier is in ieder geval een deel van die 6 uur gevuld met nuttige dingen. De resterende tijd vul ik wisselend in: soms spreek ik af met wat andere au pairs om wat te gaan drinken of lunchen, een andere keer ga ik naar het strand of fiets ik een rondje (ik ben het gelukkig nog niet verleerd na 2 maanden niet fietsen ) en soms is het gewoon lekker om buiten te zitten en een boek te lezen, wat te kleuren of te puzzelen. Ik heb mezelf ook voorgenomen om nog een fotografiecursus te doen, om een keer alle parken in de stad te bezoeken en op zoek te gaan naar wat leuke activiteiten die ik met de kids gaan doen zonder dat het al te ver weg is of te veel geld kost.

's Middags hebben de twee oudste kinderen vaak een after school activity, maar soms zijn ze ook gewoon thuis en kunnen we iets ondernemen. De jongste heeft op de dagen dat ze naar preschool gaat verder niets anders. Voor veel dingen hoeven we de deur niet uit, we hebben een zwembad en een trampoline en genoeg speelgoed/kleurboeken etc. Soms maakt dat het juist wel lastig om echt iets anders te gaan ondernemen. Ook mag ik op dit moment nog niet autorijden met de kinderen, maar ik verwacht dat dat niet zo lang meer duurt. Helaas heb ik voor nu nog niks gevonden om het avondeten eenvoudiger te maken, dus ik probeer iedere week iets om te zien of ze dat lusten. Hopelijk komt er op die manier een lijstje met dingen die ze alle drie lusten en worden ze iets makkelijker in het eten van verschillende groente en andere dingen. Het is nu zo eentonig . Naar bed brengen is nog wel eens een uitdaging zeker als ik ze alle drie op bed moet leggen, omdat ze graag willen dat je bij hen blijft tot ze slapen en ik kan mezelf nou eenmaal niet opsplitsen. Gelukkig hoef ik de meeste dagen alleen de jongste naar bed te brengen en doen de ouders de oudste twee. Na half 8/8 uur heb ik weer tijd voor mezelf, maar 's avonds heb ik nu niet heel veel puf meer om nog uitgebreid dingen te doen, dus na het douchen kijk ik vaak een aflevering/film op netflix of lees een paar bladzijden uit mijn boek en ga daarna op tijd slapen.

Liefs!

Tongariro crossing

Lieve allemaal,

Wat doe je als je net twee weken in Nieuw-Zeeland bent en je een extra lang weekend hebt vanwege een public holiday? Precies je gaat gewoon meteen een weekendje weg . Tenminste... zo dachten ik en 3 andere meiden, die ik tijdens de oriëntatie ontmoet heb, er over.

Ons avontuur begon op vrijdagavond toen we een van de meisjes ophaalden op het vliegveld (zij is au pair in wellington). Nadat we gezamelijk boodschappen hebben gedaan voor het weekend, het luchtbed hebben opgeblazen, wat hebben gekletst en wat Skipbo hebben gespeeld is het tijd om te gaan slapen. De wekker staat vroeg de volgende ochtend.

Op zaterdagochtend rijden we na het ontbijt met een Uber naar de car rental, waar ons een ruime nissan roadwing te wachten staat. Als we alles ondertekend hebben kunnen we eindelijk vertrekken. Onderweg komen we al de mooiste uitzichten tegen, maar we hebben geen tijd om uitgebreid stil te gaan staan. Na een rit van 4,5 uur arriveren we om 14:30 op onze bestemming voor die dag: een motel aan het meer van Taupo. Geen verkeerde uitvalbasis voor 3 dagen. Wanneer we ingecheckt zijn en onze spullen hebben gedropt, rijden we door naar het stadje zelf. Opvallend genoeg lijken veel van de dorpjes/stadjes die we tot nog toe gezien hebben erg op elkaar. In het centrum is er vaak 1 hoofdstraat met wat eettentjes en verder zijn er wat zijstraten met andere winkels. Heel anders dan we gewend zijn van Nederland en sommige vakantielanden. Misschien komen we op andere uitstapjes mooiere dorpen en steden tegen? Nadat we de stad gezien hebben besluiten we ook nog even naar de Huka Falls te rijden.

Na een heerlijk diner rijden we terug naar het motel. Daar aangekomen moet het belangrijkste nog geregeld worden : de shuttle die ons de volgende dag naar de tangoriro crossing kan brengen. Er is namelijk een parkeerrestrictie voor 4 uur, terwijl de hele crossing zo'n 8 uur duurt. Gelukkig is de eigenaar van het hotel erg behulpzaam en kan hij wat kennissen raadplegen. Na veel moeite blijkt echter dat de shuttle die ons bij het motel op kan halen niet meer geboekt kan worden voor de volgende dag . Nu moeten we alsnog zelf naar het national park rijden om daar vervolgens de shuttle te pakken naar de crossing. Wanneer we bij de boekingsbevesting merken dat de site 6:00 heeft geselecteerd i.p.v. 8:00 schiet iedereen in de stress, maar gelukkig kan dit met een telefoontje naar de organisatie opgelost worden. Nadat alles geregeld is, zetten we de wekker om 5:45 en vallen we bijna direct in slaap.

De volgende dag worden we (veel te vroeg) gewekt door het geluid van onze wekker. We kunnen nog even blijven liggen, maar niet al te lang. Ik kijk uit het raam naar buiten en zie dat het mistig is en miezert, dat wordt zeker een lange broek, 2 laagjes en een regenjas. We hoopten dat het nog op zou klaren, maar dat was ijdele hoop. Het weer is nog precies hetzelfde als we aankomen bij de crossing. De buschauffeur waarschuwt er zelfs voor dat het alleen nog maar slechter kan worden tijdens de klim naar boven en dat we, wanneer we het niet vertrouwen, om moeten draaien en het nummer moeten bellen zodat ze ons op kunnen halen. Helaas kreeg de buschauffeur gelijk: het was mistig tot aan de top, het miezerde gedurende 4 uur en de windstoten bliezen ons bijna omver, maar van omkeren was geen sprake. Tijdens de eerste 8 kilometer zeiden we vaak tegen elkaar 'hopelijk klaar het nog op', 'ik zie het niet meer zitten' en 'zullen we terug gaan?'. Ondanks ons geklaag wilden we het, nu we er toch waren, ook afmaken. Uiteindelijk zijn we maar wat blij dat we hebben doorgezet. Toen we aan de afdaling begonnen en bij de hoogtepunten van de crossing kwamen, klaarde het gelukkig op. We hebben mooie foto's kunnen maken en gedurende de resterende 4 uur kunnen genieten van de blauwe lucht en het zonnetje. Na precies 8 uur bereiken twee van ons het eindpunt van de crossing en kunnen we even uitblazen terwijl we wachten op de andere twee meisjes en de laatste shuttle. Helaas heeft het Duitse meisje, dat we onderweg tegenkwamen en die ons tot het eind vergezeld heeft, haar laatste shuttle gemist. Gelukkig kon ze met een andere shuttle mee terug zonder dat daar heel moeilijk over werd gedaan. Na onze terugrit, een snelle hap in Taupo en een warme douche vallen we rond 21:30 in slaap.

Op de laatste dag willen we op de weg terug naar Auckland een tussenstop maken in Rotorua. Wat blijkt: de twee meisjes die daar het liefst naar toe wilden, hadden er niet heel goed over nagedacht. Ze wilden graag naar een van de warmwaterbronnen, maar dachten dat dit dicht bij het stadje zelf zou zijn. Helaas was dit niet helemaal het geval. Op de weg naar Rotorua zijn we langs misschien wel 10 parken gereden waar we hadden kunnen genieten van prachtige geisers, modderpoelen etc, maar in Rotorua zelf was er misschien maar 1 die de moeite waard was. Tegen de tijd dat we daar achter kwamen was het al bijna middag en wilden we niet te veel geld uitgeven aan een park waar we nog maar 2 uur konden zijn. Een echte teleurstelling dus, maar wel een reden om nog een keer terug te gaan en er een volledige dag voor uit te trekken . Uiteindelijk besluiten we om naar het stadscentrum te gaan en wat rond te lopen in het park bij het museum. Helaas is het museum gesloten vanwege renovatie, maar dat geeft niets! Het park zelf is ook mooi en aan de lucht te ruiken is er in de buurt ook een (zwavel)bron. Wanneer we vertrekken uit Rotorua vallen we met onze neus in de boter: op een groot gedeelte van de route staat file en we doen er ongeveer 1 uur langer over dan gepland om terug te komen. Net op tijd halen we de laatste shuttle bij de car rental die ons afzet bij het vliegveld.

Wanneer mijn host family terugkomt van hun weekend op de boot help ik hen nog even met het uitpakken van de spullen. En om mezelf de volgende dag wat meer tijd te geven, zorg ik er ook vast voor dat de uniformen klaar liggen. Morgen is de eerste schooldag van het nieuwe jaar! Na een vermoeiend weekend ben ik blij als ik in mijn bed lig.

De kop is eraf

Lieve allemaal,

Vorige week donderdag zijn we begonnen met twee oriëntatiedagen van de partnerorganisatie Dream Au Pair in Nieuw Zeeland. Op donderdag hebben we allerlei praktische dingen besproken zoals key aspects, communicatie en verwachtingen van het au pairschap. Daarnaast hebben we onze bankrekening aangevraagd, onze simkaart geactiveerd en een eerste stap gezet in het aanvragen van een IRD (Nieuw-Zeelandse BSN). Op vrijdag hebben we de hele ochtend besteed aan (kinder)EHBO en 's middags hebben we gekeken naar autorijden in Nieuw-Zeeland en hebben we een paar aanbevelingen gekregen voor het boeken van trips e.d.

Vandaag kan ik officieel zeggen dat de eerste week bij mijn host family er alweer op zit . Vrijdagmiddag rond 15.30 ben ik, na het afronden van de oriëntatie, samen met een ander Nederlands meisje in een Uber gestapt op weg naar het hoofdkantoor van Dream Au Pair. De vorige au pair zou me daar samen met het jongste meisje oppikken. We hebben mijn spullen bij het gezin afgegooid en na een korte rondleiding zijn we naar de playground gegaan, omdat de jongste daar graag nog even wilde spelen. Op de weg daar naartoe, tijdens het spelen en terwijl we terug reden, heeft de au pair me van alles verteld en laten zien. Toen we weer thuis waren en dinnermaakten, werd ik nog steeds overspoeld met informatie. Erg fijn, maar ook wel veel om in 1x te onthouden . Gelukkig heeft ze ook een hoop opgeschreven!

Aangezien de ouders naar een tennistoernooi waren met de ouders van moederskant en steeds later thuis zouden komen, besloot ik na het eten en het uitpakken van mijn spullen maar naar bed te gaan. Het voelde echter heel raar om in een vreemd huis te gaan slapen zonder de ouders ontmoet te hebben . Ik hoefde me echter nergens zorgen over te maken, de kennismaking met ouders verliep de volgende dag heel soepel en ze waren heel geïnteresseerd in de vlucht, de oriëntatie, de voorgaande dag etc.

De rest van het weekend heb ik gebruikt om mijn kamer op orde te maken:

Vandaag kwam mijn opgestuurde pakket met extra spullen aan, dus deze hebben ondertussen ook een plaatsje gekregen.

Ook heb ik wat rondgelopen in de neighbourhood en ik heb mijn weg gevonden naar de supermarkt, de winkelstraat van de buurt en het naastgelegen orakei basin:

Daarnaast heb ik samen met vader en grammy de twee oudste kinderen opgehaald van kamp. Daardoor heb ik al iets meer gezien van de country sidevan Nieuw-Zeeland. Op de kampplek aangekomen heb ik wat mensen leren kennen, waaronder een aantal bevriende gezinnen en hun kinderen.

De resterende tijd heb ik zoveel mogelijk doorgebracht met de kinderen of de ouders/grootouders om hen wat beter te leren kennen. Zo zaten we onder andere op zaterdagmiddag 3 uur in de zon op de bank voor het huis te kletsen. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik na een weekend bij het gezin zo ongeveer iedereen in de familie heb leren kennen. Op zondagavond kwamen de moeder van vader en haar vriend langs voor het avondeten en op dezelfde avond kwamen zijn zus, haar vriend en dochter ook nog even langs om gedag te zeggen.

Aangezien de ouders dit weekend weg zijn en ik dus ook zaterdag en zondag moet werken, begon mijn officiële werkweek pas op woensdag. Gelukkig waren de eerste twee dagen redelijk rustig. Op woensdag was de jongste alweer naar preschool en had het oudste meisje een activiteitendag. Met de jongen heb ik 's ochtends gewerkt aan een bouwpakket. Deze krijgt hij elke maand en bouwt hij dan ongeveer in een dag. Daarna heb ik hem met de trein naar het centrum van de stad gebracht, omdat hij ging lunchen met zijn vader. Voor mij betekende dit een aantal uurtjes vrij en die heb ik gebruikt om de stad wat te verkennen:

Helaas moet ik er nog aan wennen om mijn camera mee te nemen, want ik heb een aantal mooie dingen gezien waarvan ik nu (expres) geen foto heb gemaakt. Een goede reden om snel nog een keer terug te gaan dus .

Ook op donderdag ging de jongste naar preschool.De twee oudste hadden allebei een playdate, dus die heb ik de hele dag nauwelijks gezien of gehoord. Ze zijn alleen binnen geweest om wat te eten en drinken rond lunchtijd. Vandaag was wat uitdagender, want ondanks dat de jongste naar preschoolwas, vonden de twee oudste het lastig om zichzelf te vermaken. Uiteindelijk hebben we gelezen, monopoly gespeeld, trampoline gesprongen en hadden ze wat tijd op de ipad.

Tevens heb ik ook al de eerste struggles gehad rondom etenstijd. De kinderen zijn nogal kieskeurig en niet zo van de groente, dus eigenlijk eten ze alle drie net iets anders van hetzelfde avondeten en wordt er oogluikend toegestaan dat ze nauwelijks iets van groente (of fruit want dat is ook toegestaan) eten. Hopelijk kan ik hier binnenkort iets op verzinnen, want ik zie het eigenlijk niet zo zitten om iedere dag 3x te moeten koken o.i.d.

Oh en weet je nog dat schattige kleine hondje op de foto van twee verhalen terug? Hij is nog steeds super schattig, maar ik kan hem ondertussen ook al achter het behang plakken. Alleen de afgelopen twee dagen is hij al 10 keer ontsnapt. Vanochtend moest ik hem zelfs gaan halen bij een man die 2 km verderop woont . Morgen moet ik samen met de jongen maar op zoek gaan naar het gat in de schutting, want door de twee poorten aan de voorkant van het huis kan hij niet meer ontsnappen, nadat hij dat eerder al eens heeft gedaan.

Ik zal voortaan proberen mijn verhalen wat korter te houden

Liefs!

On my way

Lieve allemaal,

Terwijl ik dit schrijf zit ik aan een tafeltje op het vliegveld van Dubai. Hier is het al 8 uur 's ochtends, terwijl mijn laptop aangeeft dat het in Nederland pas 5 uur 's nachts is. Mijn volgende vlucht vertrekt over twee uur en zo wordt de tijd tussen de vlucht van Düsseldorf naar Dubai (6 uurtjes) en de vlucht van Dubai naar Auckland (16 uur) nog nuttig besteed.

Gisteren begon het grote avontuur:

Ik zei dag tegen ons huis en dorp:

en geloof het of niet, zelf het weer was het niet eens met mijn vertrek. Toen ik eenmaal buiten stond begon het natuurlijk net te regen (wat opzich niet zo moeilijk is in Nederland).

Eenmaal op Düsseldorf aangekomen was er nergens een mooi bordje 'Welcome to Düsseldorf Airport' o.i.d. te vinden, daarom als compromis maar een foto van de vliegtuigmaatschappij (waarop ook het vliegveld genoemd staat):

Afscheid nemen van mijn ouders en zusje viel me toch wel zwaar, maar na elkaar nog een paar keer extra stevig omhelsd te hebben stond ik dan toch voor de gate en kon ik door de security. Ook daar heb ik nog een aantal keer achterom gekeken en gezwaaid totdat ik ze niet meer kon zien.

Aangezien we eerst nog met z'n vieren wat gegeten hadden op het vliegveld hoefde ik helemaal niet zo lang meer te wachten. Toen ik aankwam bij de gate stond zelf het vliegtuig al op ons te wachten:

Ik had al gezegd dat ik op het vliegveld zat, geloof ik... Bij deze het bewijs (met mijn geweldige ochtendhoofd):

Op weg naar Auckland en deze drie schatjes (+hun hond)

Liefs!